Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którą powierzchnia użytkowa budynku lub jego części jest to powierzchnię mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych (za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i
By jak najprościej wyjaśnić różnicę pomiędzy tymi pojęciami, można powiedzieć, że powierzchnia zabudowy to obszar zajęty przez budynek, natomiast powierzchnia użytkowa to przestrzeń mieszkalna. Jest to jednak duży skrót, ponieważ to przepisy i normy określają, które elementy budynku wlicza się do konkretnej powierzchni. Niestety w prawie budowlanym i przepisach wydanych na jego podstawie nie znajdziemy definicji ani powierzchni zabudowy ani użytkowej. O tym, w jaki sposób liczyć te powierzchnie, dowiemy się z innych aktów prawnych. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego wskazuje, by powierzchnię zabudowy i użytkową liczyć zgodnie z zasadami Polskiej Normy PN-ISO 9836: 1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie - Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”. Choć normę tę wycofano i zastąpiono normą PN-ISO 9836:2015-12, w projektach budowlanych nadal powierzchnie oblicza się według tej pierwszej, ponieważ to ona jest przywołana we wspomnianym i obowiązującym rozporządzeniu. Powierzchnia zabudowy to obszar zajęty przez budynek, natomiast powierzchnia użytkowa to przestrzeń mieszkalna. Taka definicja stanowi jednak duży skrót. To przepisy i normy określają, które elementy budynku wlicza się do konkretnej powierzchni. O tym, w jaki sposób liczyć powierzchnię użytkową na potrzeby podatku od nieruchomości, mówi Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Definicje powierzchni użytkowej znajdziemy też w Ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, a także w Ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Z kolei w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków wyjaśniono, co to jest pole powierzchni zabudowy budynku. Geodeta, wykonując inwentaryzację powykonawczą, powierzchnię zabudowy liczy właśnie według tego rozporządzenia. Sądy często wskazują, że powierzchnię zabudowy należy liczyć zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997 W poprzednim akapicie wymieniliśmy kilka aktów prawnych, które w różnym zakresie definiują powierzchnię zabudowy. Niestety prawo budowlane, które wiele obiektów zwalnia z pozwolenia na budowę, wprowadzając jako kryterium powierzchnię zabudowy, nie podaje definicji tego pojęcia. Jak więc liczyć tę powierzchnię w przypadku obiektów budowanych na zgłoszenie lub nawet bez formalności? Z pomocą przychodzi orzecznictwo sądowe. Sądy rozpatrujące sprawy z zakresu prawa budowlanego, np. budowy obiektów na podstawie zgłoszenia, często wskazują, że powierzchnię zabudowy należy liczyć zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997. Norma ta jest także przywołana w rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, dlatego w taki sposób powierzchnię zabudowy liczy się w projektach budowlanych. W jaki sposób powierzchnię zabudowy definiuje norma PN-ISO 9836:1997? W zasadzie podaje ona dwa różne sposoby jej obliczania. W jednym punkcie mówi, że powierzchnię tę stanowi powierzchnia terenu zajęta przez budynek w stanie wykończonym. Z kolei w kolejnym, że określa się ją, rzutując pionowo na powierzchnię terenu zewnętrzne krawędzie budynku. W orzecznictwie sądowym, a także organach administracji architektoniczno-budowlanej oraz nadzoru budowlanego ukształtował się pogląd, że powierzchnię zabudowy należy określać w ten drugi sposób, biorąc pod uwagę stan wykończony budynku. Jeśli więc piętro budynku ma powierzchnię większą od parteru z powodu wystających poza obrys parteru nadwieszeń, do powierzchni zabudowy wlicza się również te nadwieszenia znajdujące się ponad terenem. Przywołana norma podaje również, których elementów budynku nie wlicza się do powierzchni zabudowy. Są to: części budynku nie wystające ponad powierzchnię terenu, elementy drugorzędne, typu rampy i schody zewnętrzne, występy dachowe, daszki, a także obiekty pomocnicze, np. szklarnie, altany, szopy. Określając w ten sposób powierzchnię zabudowy, należy zachować ostrożność, ponieważ w orzecznictwie znajdziemy wyroki, które wskazują, że powierzchnię zadaszonego tarasu należy wliczać do powierzchni zabudowy budynku. Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego do powierzchni użytkowej nie wlicza antresoli W jaki sposób liczy się powierzchnię użytkową? Rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego podaje, w jaki sposób liczyć powierzchnię użytkową budynków mieszkalnych jednorodzinnych i lokali mieszkalnych. Należy wziąć pod uwagę zasady wskazane w normie PN-ISO 9836:1997 oraz jeden dodatkowy warunek, który mówi, w jaki sposób liczyć powierzchnię pomieszczeń ze skośnym sufitem. Rozporządzenie wskazuje następująco: "Powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, natomiast o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie". Części pomieszczeń o wysokości poniżej 1,40 m nie wlicza się zatem w ogóle do powierzchni użytkowej. Pozostałe wytyczne znajdziemy w przywołanej wcześniej normie. Powierzchnię użytkową liczy się po powierzchni podłogi pomieszczeń w stanie wykończonym. Nie wlicza się do niej powierzchni: zajętej przez ściany wewnętrzne, przejść i otworów w ścianach, występów ściennych o powierzchni powyżej 0,1 m², wnęk ściennych. Powierzchnie części dostępnych z mieszkania, a nie zakrytych ze wszystkich stron (np. balkony, tarasy, loggie) zalicza się do powierzchni pomieszczenia, ale wskazuje się je oddzielnie. Ponadto powierzchnię użytkową dzieli się na podstawową i pomocniczą. W wyżej opisany sposób powierzchnię użytkową powinno się liczyć w projektach budowlanych, z wyjątkiem nadbudowy, rozbudowy, przebudowy i zmiany sposobu użytkowania, jeśli budynek był oddany do użytkowania przed wejściem w życie rozporządzenia i wtedy nie stosowano tych reguł. Powierzchnie których pomieszczeń zalicza się do powierzchni użytkowej? Tutaj pojawia się problem, ponieważ każda z przywołanych na początku ustaw wskazuje inaczej. Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych do powierzchni użytkowej nie wlicza się powierzchni klatek schodowych i szybów windowych, natomiast wlicza piwnice, sutereny, garaże podziemne. Z kolei ustawa o podatku od spadków i darowizn wskazuje, że do powierzchni użytkowej nie wlicza się piwnic, klatek schodowych i szybów windowych. Natomiast ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego do powierzchni użytkowej lokalu nie wlicza powierzchni antresoli, balkonów, tarasów, loggii, strychów, piwnic. Definicję określoną w tej ustawie bierze się pod uwagę przy ubieganiu się o dopłatę do budowy domu w programie „Mieszkanie dla młodych”. Problemy interpretacyjne Prawo budowlane nie wskazuje w jaki sposób liczyć powierzchnię zabudowy i użytkową, dlatego pojawia się w tej kwestii wiele problemów interpretacyjnych. Istnieje wiele aktów prawnych, które podają różne definicje tych powierzchni, dlatego sposób obliczania zależy przede wszystkim od tego, jakiemu celowi służą te obliczenia. Kilka z aktów prawnych powołuje się na normę PN-ISO 9836 i w tym zakresie, w jakim jest przywołana w konkretnych zapisach, jest ona obowiązująca.
Różne układy funkcjonalne, konstrukcje oraz formy budynków gospodarczych dają możliwość znalezienia projektu dopasowanego do potrzeb i specyfiki działki, a także otoczenia. Dostępne są zarówno projekty budynków o powierzchni nieprzekraczającej 20 m2, jak i dużo większe, o metrażu wynoszącym 150 m2, a nawet większym.
Powierzchnia użytkowa jest jednym ze wskaźników powierzchniowych opisujących ukształtowanie powierzchniowo-przestrzenne budynku. Wskaźniki powierzchniowe określają różne rodzaje powierzchni, jakie mogą być wydzielone w budynku oraz ich wzajemne relacje. Mogą to być również powierzchnie zajmowane fizycznie przez elementy budowlane, zarówno ściany, jak i elementy ograniczające typu balustrady. Poszczególne rodzaje powierzchni zdefiniowane są w Polskich Normach (PN), które także podają zasady ich obliczania. Pomimo że PN nie są obowiązujące, to wskazane jest stosowanie przyjętej w nich terminologii, a w przypadkach potrzeby określenia innego rodzaju powierzchni, niewystępującego w normie, nadawanie jej nazwy własnej. W zależności od potrzeb wskaźniki powierzchniowe wykorzystywane są również w ustawach i rozporządzeniach. Obecnie w zbiorze norm PKN znajdują się normy: – PN-B-02365:1970 Powierzchnie budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru. – PN-ISO 9836:1997 Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych. – PN-ISO 9836:2015-12 Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych. Normy PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 mają status norm wycofanych nadany przez PKN. Mimo to wszystkie trzy normy są – pod względem formalnym – dokumentami normalizacyjnymi o równorzędnym znaczeniu. Rys. 1 Rodzaje powierzchni wg PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Normy PN-ISO, stanowiące wdrożenie norm międzynarodowych ISO o tym samym tytule i numerze, wprowadziły istotne zmiany w dotychczasowym – opartym na postanowieniach PN-B-02365 – sposobie określania powierzchni wydzielanych w budynku. Do zmian tych należy zaliczyć: – przyjmowanie wymiarów przegród w stanie wykończonym, a nie jak poprzednio – w stanie surowym; – wprowadzenie rozróżnienia kondygnacji lub ich części ze względu na charakter techniczny wydzielających je elementów budowlanych (obudowy), tj.: – pomieszczenia przekryte stropami i zamknięte ze wszystkich stron ścianami na pełną wysokość kondygnacji, np. pokoje, kuchnie, łazienki, – przestrzenie przekryte stropami, zamknięte tylko z niektórych stron ścianami na pełną wysokość kondygnacji, a z pozostałych stron ograniczone jedynie elementami budowlanymi, takimi jak np. balustrady; przykładem takich przestrzeni są loggie, – przestrzenie nieprzekryte stropami, ale ograniczone ścianami lub elementami budowlanymi, takimi jak np. balustrady; przykładem takich przestrzeni są balkony i tarasy; – przyjmowanie wymiarów w poziomie posadzki, a nie – jak dotychczas – na wysokości 1 m ponad jej poziomem; – wprowadzenie wymagania oddzielnego obliczania powierzchni o zróżnicowanej wysokości w obrębie budynku/kondygnacji, a nie jak dotychczas (w PN-B-02365) częściowa redukcja tej powierzchni lub jej całkowite pomijanie w zależności od wysokości pomieszczenia; – wprowadzenie – wyłącznie w PN-ISO 9836:2015 – dodatkowego podziału powierzchni użytkowej i powierzchni ruchu poprzez wydzielenie z nich powierzchni nieużytecznych ze względów funkcjonalnych, czyli powierzchni „nienadających się do wykonywania tam niektórych czynności ani do jej umeblowania, wyposażenia lub poruszania się po niej” albo powierzchni, które „powinny pozostać wolne ze względu na wymagania przepisów techniczno-budowlanych lub warunków umów cywilno-prawnych”; – wprowadzenie – również wyłącznie w PN-ISO 9836:2015 – terminu „powierzchnia nieużyteczna ze względów konstrukcyjnych”, czyli powierzchni „nienadających się do wykonywania tam niektórych czynności ani do jej umeblowania, wyposażenia lub poruszania się po niej”. Rys. 2 Podział powierzchni użytkowej wg PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Wymienione różnice zasad obliczania wskaźników powierzchniowych między normami PN-ISO i PN-B wskazują, że normy PN-ISO są normami pozwalającymi na bardziej precyzyjne pod względem technicznym scharakteryzowanie budynku, a przede wszystkim znajdujących się w nim lokali mieszkalnych bądź lokali użytkowych. Wykazanie np. powierzchni użytkowej oddzielnie dla różnych funkcyjnie części budynku i dla pomieszczeń o różnych wysokościach uwidocznia jednoznacznie różnice w ocenie technicznej całego budynku lub też znajdujących się tam lokali. Jednak, pomimo upływu ponad 15 lat od wprowadzenia pierwszej normy PN-ISO, nadal stwarzają one użytkownikom wiele problemów, które wynikają przede wszystkim z faktu, że normy PN-ISO mają charakter opisowy. Wiele postanowień jest nieostrych, nieprecyzyjnych, trudnych do jednoznacznego zinterpretowania, wprowadzono także nowe pojęcia związane z architektonicznym kształtowaniem obiektu budowlanego (przestrzenie otwarte, nie w pełni zamknięte, powierzchnie użytkowe nieużyteczne z różnych względów itp.). Mimo to norma PN-ISO 9836:1997 jest doceniona w środowisku budowlanym, o czym świadczy wprowadzenie jej do rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. W artykule przedstawiono w sposób ogólny różnego rodzaje powierzchnie budynku występujące w normach oraz ich wzajemne zależności, a szerzej omówiono jedynie zagadnienia związane z powierzchnią użytkową. Rodzaje wskaźników powierzchniowych Powierzchnia całkowita i jej podział Zarówno w normie PN-B, jak i w normach PN-ISO występują, z pewnymi drobnymi różnicami, identyczne rodzaje wskaźników powierzchniowych (rodzajów powierzchni). Podstawową powierzchnią charakteryzującą cały budynek jest jego powierzchnia całkowita stanowiąca sumę powierzchni poszczególnych kondygnacji mierzonych po obrysie zewnętrznym ścian. Dalszy podział tej powierzchni i zależność między różnymi rodzajami powierzchni (w tym wydzielenie powierzchni użytkowej), wraz z ich symbolami, pokazano na rys. 1. Należy zwrócić uwagę, że w kilku przypadkach identyczność poszczególnych wskaźników powierzchniowych dotyczy wyłącznie nazwy, a nie zasad ich ustalania, bo te w różny sposób definiują poszczególne normy. Oczywiście skutkuje to różnicami w wartościach liczbowych obliczanego rodzaju powierzchni, co pokazano w publikacji „Powierzchnie i kubatury budynku. Zasady pomiarów i obliczania” (Oficyna Wydawnicza Polcen, Warszawa 2017). Rys. 3 Podział powierzchni użytkowej Pu na powierzchnię nieużyteczną ze względów funkcjonalnych Puf i powierzchnię dostępną dla użytkowników Pud, wg PN-ISO 2015 Dodatkowe podziały powierzchni użytkowej Podział wg norm PN-B-02365:1970 i PN-ISO 9836:1997 Powierzchnia użytkowa jest to powierzchnia przeznaczona do zaspokajania potrzeb bezpośrednio związanych z użytkowaniem (funkcją) budynku lub jego części. Powierzchnię użytkową można obliczać zarówno dla całego budynku, poszczególnych jego kondygnacji, jak również wydzielonych lokali użytkowych lub mieszkalnych. Jest ona dzielona na powierzchnię użytkową podstawową i powierzchnię użytkową pomocniczą, co przedstawiono na rys. 2. Zaliczenie powierzchni do powierzchni użytkowej podstawowej lub powierzchni użytkowej pomocniczej zależy od przeznaczenia budynku. Ułatwieniem w tym względzie są podane w normie PN-ISO 2015 przykłady przeznaczenia pomieszczeń w budynkach. Pomocne mogą być również określenia przyjęte w normie PN-B. Definicje powierzchni podstawowej i powierzchni pomocniczej są następujące: – powierzchnia użytkowa podstawowa (Pu,pod) – część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokajania podstawowych potrzeb wynikających z funkcji budynku lub jego wydzielonej części, np.: w budynku mieszkalnym – pokoje, w budynkach przemysłowych – powierzchnie do celów produkcyjnych, w budynkach szkolnych – pomieszczenia do nauki; – powierzchnia użytkowa pomocnicza (Pu,pom) – część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokajania pomocniczych potrzeb wynikających z funkcji budynku i niewchodzących w zakres potrzeb podstawowych, np.: w budynku mieszkalnym – łazienki, w budynku przemysłowym – pomieszczenia administracyjne, w budynkach szkolnych – pokoje dla nauczycieli, pomieszczenia administracyjne. Do powierzchni tej należy także zaliczać powierzchnie balkonów, loggii i tarasów. Rys. 4 Ograniczenie funkcjonalności fragmentu pokoju położonego między pilastrami przez ich ingerencję w pomieszczenie W odniesieniu do lokali mieszkalnych podział powierzchni użytkowej na powierzchnię użytkową podstawową i powierzchnię użytkową pomocniczą ma niewielkie znaczenie praktyczne, ponieważ wskaźniki powierzchniowe, a także opłaty wynikające z użytkowania lokali związane są z powierzchnią użytkową traktowaną globalnie. Jest to podejście praktyczne, bo np. w pokoju z aneksem kuchennym nie zawsze jest możliwe precyzyjne określenie podziału powierzchni na podstawową (część urządzona w sposób charakterystyczny dla pokoju dziennego lub sypialni) i pomocniczą (część wyposażona w urządzenia kuchenne). Podział wg normy PN-ISO 9836:2015 Podczas eksploatacji budynku mogą wystąpić sytuacje istotnego ograniczenia w sposobie zagospodarowywania pewnej części powierzchni użytkowej, czyniące z niej de facto powierzchnię zupełnie nieużyteczną w powszechnym rozumieniu tego słowa. Wiele zależy od sposobu ukształtowania (aranżacji) powierzchni, jak też od wyposażenia i elementów instalacji znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie. Uznano, że powierzchnia nieużyteczna powstaje z powodu pewnych właściwości funkcjonalnych, jakim cechują się rozwiązania techniczne przyjęte w budynku, uniemożliwiające swobodne wykorzystanie części powierzchni użytkowej kondygnacji. W związku z powyższym w PN-ISO 2015 rozróżniono dwie grupy przyczyn powodujących występowanie powierzchni nieużytecznej, a mianowicie: przyczyny o charakterze funkcjonalnym i przyczyny o charakterze konstrukcyjnym. Powierzchnia nieużyteczna ze względów funkcjonalnych jest to część powierzchni budynku, fizycznie niezajętej przez jego elementy, która nie jest jednak w pełni użyteczna w związku z brakiem możliwości wykonywania tam niektórych czynności, lub jej umeblowania, wyposażenia czy też poruszania się po niej. Rys. 5 Zasady redukcji powierzchni pomieszczeń o zróżnicowanej wysokości Należy zwrócić uwagę, że tak zdefiniowana powierzchnia nieużyteczna ze względów funkcjonalnych nie zmniejsza formalnie powierzchni użytkowej, lecz jest jedynie traktowana jako jej część składowa, powodująca wydzielenie tzw. powierzchni użytkowej dostępnej dla użytkowników (rys. 3). W normie podano również w formie graficznej przykłady ustalania powierzchni nieużytecznej ze względów funkcjonalnych. Natomiast brak jest jakiegokolwiek rozwinięcia zasad dotyczących ustalania powierzchni nieużytecznej ze względów konstrukcyjnych. W każdym z pomieszczeń mogą wystąpić fragmenty powierzchni, które muszą – z różnych względów – pozostać wolne, np. pod grzejnikami, między otwartymi skrzydłami drzwiowymi a ścianą prostopadłą do tej, w której osadzone są drzwi. Istotny jest również kształt elementów budowlanych wydzielających powierzchnię użytkową, np. okrągłe słupy czy zaokrąglone ściany mogą uniemożliwiać w pełni racjonalne wykorzystanie powierzchni podłogi, rozumiane przez pryzmat efektywności jej zagospodarowania (np. względnie logicznego ustawienia umeblowania). Do grupy innych „przeszkód”, nie o fizycznym charakterze, lecz uniemożliwiających pełne wykorzystanie powierzchni użytkowej, można zaliczyć chociażby konieczność zapewnienia dostępu do urządzeń i instalacji technicznych znajdujących się w ścianach, stropach (podłogach) lub sufitach podwieszanych. Na ogół wgląd do tych urządzeń i instalacji jest zapewniany przez zamykane otwory rewizyjne, do których się powinno zagwarantować nieskrępowany dostęp. Należy się także liczyć z koniecznością zapewnienia dojść technologicznych do urządzeń i instalacji, umożliwiających ich doraźną naprawę, remont bądź nawet wymianę. Do powierzchni nieużytecznej ze względów funkcjonalnych zaliczyć należy także powierzchnie, których użytkowanie jest ograniczone przepisami techniczno-budowlanymi albo warunkami umów cywilnoprawnych. Przykładem wydzielenia powierzchni użytkowej nieużytecznej ze względów funkcjonalnych, wybranym z PN-ISO 2015, mogą być słupy, pilastry lub inne pionowe elementy budynku wpływające na wykorzystanie powierzchni użytkowej. Powierzchnia między tymi elementami budowlanymi lub między nimi a ścianą jest powierzchnią o wymiarach lub kształcie uniemożliwiającym jej efektywne wykorzystanie na potrzeby umeblowania bądź pełnienia funkcji użytkowych, co czyni ją praktycznie bezużyteczną (rys. 4). Powierzchnia dostępna dla użytkowników (rys. 3) jest to powierzchnia użytkowa bądź powierzchnia ruchu zmniejszona o powierzchnię nieużyteczną ze względów funkcjonalnych. Można więc przyjąć, że jest to część powierzchni użytkowej bądź powierzchni ruchu, której użytkowanie nie jest w żaden sposób ograniczone. Obliczanie powierzchni dostępnej dla użytkowników dotychczas nie było stosowane w Polsce, a norma PN-ISO 2015 jest mało precyzyjna w tym względzie. Zdaniem autorów wymaga to odpowiedniego czasu umożliwiającego zdobycie doświadczenia w tym nowatorskim sposobie obliczania wskaźników powierzchniowych. Zasady obmiaru i obliczania powierzchni użytkowej W przypadku obliczania powierzchni użytkowej wg PN-B wymiary liniowe powinny się odnosić do konstrukcji budynku w stanie surowym. Jeżeli obliczenia dotyczą budynku istniejącego, a więc obmiar dokonywany jest dla budynku w stanie wykończonym, to zachodzi konieczność dokonywania dodatkowych ustaleń grubości tynków i innych wypraw lub okładzin występujących na elementach pionowych ograniczających powierzchnię użytkową. Natomiast wg PN-ISO wymiary liniowe przyjmuje się dla budynku w stanie wykończonym. Powierzchnie płaszczyzn poziomych określa się zgodnie z wymiarami rzeczywistymi, a powierzchnie płaszczyzn nachylonych mierzy się na ich rzutach na umowną płaszczyznę poziomą. Pole powierzchni podaje się w metrach kwadratowych z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Wnęki podokienne przeznaczone na grzejniki usytuowane zarówno w ścianach zewnętrznych, jak i ewentualne wnęki w ścianach wewnętrznych nie są wliczane do powierzchni użytkowej. Tak samo jak przejścia drzwiowe i otwory okienne, których powierzchnie się zalicza do powierzchni konstrukcji. W przypadku zróżnicowania w pomieszczeniach poziomu posadzki powierzchni występujących wówczas stopni nie odlicza się od powierzchni użytkowej tych pomieszczeń. Przy obliczaniu wg normy PN-B powierzchni pomieszczeń o zmiennej wysokości (co występuje przy stropach/ścianach pochyłych) zalicza się w ograniczonym zakresie w zależności od wysokości h mierzonej w świetle (rys. 5), tj.: – 100%, gdy h ≥ 2,20 m (część A), – 50%, gdy 1,40 ≤ h < 2,20 m (części B), – 0%, tj. całkowicie się pomija, gdy h < 1,40 (części C). Normy PN-ISO nakazują natomiast oddzielne obliczanie i wykazywanie powierzchni o zróżnicowanych wysokościach. Ewentualne zaliczenie pewnej części (procentu) tej powierzchni do powierzchni użytkowej wykracza poza ustalenia normy, co oznacza, że powinno to być uzgadniane między zainteresowanymi stronami. Nie ma przeszkód, aby przyjmować zasady określone w PN-B. W odniesieniu do budynków mieszkalnych zasady obmiaru powierzchni użytkowej pomieszczeń o zróżnicowanej wysokości zostały jednoznacznie ustalone w art. 2 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Przy dokonywaniu obmiaru należy zdawać sobie sprawę, że wymagania normalizacyjne są bardzo ogólne, a w praktyce w budynkach występują różne rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe (np. pilastry, ryzality, wnęki, cokoły), które mogą mieć istotny wpływ na wielkość powierzchni użytkowej. Wymaga to więc indywidualnego podejścia i dużej praktyki budowlanej. Wiele takich przypadków opisano w literaturze przedmiotu. dr inż. Andrzej Pogorzelski mgr inż. Jan Sieczkowski
Przyjmując środek tych widełek, wydatek rzędu około 200-220 tys. zł pozwoli nam wykończyć nasz dom w standardzie, który zachowa swój poziom przez długi czas. Łącznie więc możemy oszacować, że za budowę i wykończenie domu o powierzchni 140 m2 w 2022 roku zapłacimy około 576-630 tys. zł netto.
Projekty budynków gospodarczych – budynki gospodarcze w ofercie ExtradomKażdy właściciel domu chcąc móc cieszyć się piękną zielenią wokół, musi liczyć się z tym, że o ogród trzeba dbać. Do przeprowadzania drobnych prac w ogrodzie niezbędne są różne narzędzia – jedne nieco większe takie jak kosiarka, a inne mniejsze typu łopata czy grabie. Bez względu na rozmiar wszystkie je trzeba gdzieś przechowywać, gdyż trzymanie ich pod gołym niebem w ogóle nie wchodzi w grę – czynniki atmosferyczne takie jak deszcz czy słońce mogłyby doprowadzić do trwałych uszkodzeń. Tylko gdzie schować narzędzia do pracy w ogrodzie w domu pozbawionym piwnicy? Jest tylko jedno rozwiązanie – trzeba postawić budynek stronę bo również cierpisz na deficyt miejsca do przechowywania narzędzi i sprzętów różnego typu? Znajdziesz tutaj projekty budynków gospodarczych o różnym metrażu. Szeroki wybór propozycji pozwoli Ci wybrać taką, która spełni Twoje oczekiwania pod każdym względem. Najważniejsze by nowo wybudowany budynek pasował do wybranego projektu domu. Są tutaj zarówno projekty domów w stylu nowoczesnym, jak i tradycyjnym, murowane i projekty domów drewnianych, a także wiele innych, więc znalezienie tego idealnego nie powinno stanowić żadnego projekty budynków gospodarczych obejmuje także obiekty, które można częściowo zaadaptować na domki letniskowe. Różne układy funkcjonalne, konstrukcje oraz formy budynków gospodarczych dają możliwość znalezienia projektu dopasowanego do potrzeb i specyfiki działki, a także otoczenia. Dostępne są zarówno projekty budynków o powierzchni nieprzekraczającej 20 m2, jak i dużo większe, o metrażu wynoszącym 150 m2, a nawet budynków gospodarczych – co je wyróżnia?Z założenia budynek gospodarczy jest miejscem przeznaczonym do wykonywania prac warsztatowych. Można w nim także przechowywać różne materiały, narzędzia czy sprzęty należące do mieszkańców budynku mieszkalnego. Dużą zaletą budynków gospodarczych jest to, że chcąc je postawić, wystarczy tylko zgłosić zamiar wzniesienia takiego obiektu. Wyjątek stanowią duże budynki lub stawiane na rodzinnych ogródkach gospodarczy zatem zapewnia dodatkową przestrzeń do przechowywania. Jest alternatywą dla strychu czy piwnicy, jeśli dom ich nie posiada. Mając do niego dostęp, nie trzeba już zagracać powierzchni mieszkalnej, bo z braku miejsca na narzędzia i sprzęty są one przechowywane właśnie w budynków gospodarczych to najczęściej propozycje niewielkich obiektów – zwykle mają wydzielone od jednego do czterech pomieszczeń gospodarczych. W końcu nie mają one pełnić funkcji mieszkalnych, a jedynie uzupełnić dom o dodatkową przestrzeń. Konstrukcja takiego budynku jest prosta, bez zbędnych udziwnień. Niektóre projekty oprócz pomieszczeń gospodarczych uwzględniają także jedno- lub dwustanowiskowy i wyłącznie od inwestora zależy, w jaki sposób zaaranżuje przestrzeń budynku gospodarczego. Może go potraktować jako składzik sprzętów ogrodowych lub zorganizować w nim warsztat. Budynek gospodarczy może też pełnić funkcję wolnostojącego garażu, a w przypadku niektórych projektów uwzględniać przestrzeń rekreacyjną na kształt altany (niekiedy wyposażoną w kominek lub miejsce na grilla).Na co zwrócić uwagę wybierając gotowy projekt budynku gospodarczego?Nie ulega wątpliwości, że gotowe projekty budynków gospodarczych stanowią spore ułatwienie dla inwestorów, którzy mają nie do końca sprecyzowane oczekiwania względem takiego obiektu. Po przejrzeniu kilku propozycji łatwiej jest określić, jakie funkcje powinien spełniać budynek wyborem konkretnego projektu należy dodatkowo zastanowić się nad kilkoma dość istotnymi aspektami. Odpowiednio dobrany projekt powinien być bowiem dostosowany nie tylko do potrzeb, ale przede wszystkim do rozmiarów działki. Na małej posesji wybudowanie budynku gospodarczego może przysporzyć sporo trudności, z kolei dużo wolnej przestrzeni daje nam szerokie pole do popisu. Dlatego trzeba dokładnie przeanalizować, na jak duży budynek można się zdecydować, aby nie ograniczył on funkcjonalności przestrzeni wokół budynek gospodarczy, należy przestrzegać przepisów prawa budowlanego. Trzeba zatem pamiętać o zachowaniu odpowiedniej odległości obiektu od domu mieszkalnego znajdującego się na sąsiedniej działce, jak również naszego własnego. Z drugiej strony brak możliwości spełnienia konkretnych wymogów może prowadzić do konieczności zmiany pierwotnej koncepcji i wyboru budynku o nieco mniejszej powierzchni albo innych przejdziemy do przeglądania projektów, należy zastanowić się, co będziemy w takim budynku przechowywać. Mowa tu nie tylko o pomieszczeniach gospodarczych, ale także części garażowej. Warto nieco wybiec w przyszłość i przemyśleć, czy za jakiś czas nie będzie nam potrzebne stanowisko na drugi samochód, czy miejsce do zaaranżowania warsztatu chcąc wybrać projekt dostosowany do potrzeb i oczekiwań, powinno się znać powierzchnię działki oraz wiedzieć, jak dużą jej część możemy zagospodarować. Dobrze jest także ustalić, co będzie w nowo powstałym budynku przechowywane, gdyż ułatwi to podjęcie decyzji w zakresie metrażu budynku gospodarczego. Ponadto należy zapoznać się z prawem budowlanym odnośnie budynków budynku gospodarczego – czy wymaga pozwolenia na budowę?W świetle prawa projekt domu o powierzchni nieprzekraczającej 35 m2 można wybudować bez pozwolenia. Nie oznacza to jednak, że nie trzeba dopełniać żadnych formalności w urzędzie. Często konieczne jest zgłoszenie, które jest procedurą prostszą od pozwolenia na budowę. Jaki projekt budynku gospodarczego można zrealizować bez pozwolenia? Na zgłoszenie możemy wybudować budynek gospodarczy:wolnostojący i parterowy,o powierzchni zabudowy do 35m2,wtedy, gdy liczba takich obiektów na działce nie przekracza dwóch na każde 500 budynków gospodarczych bez pozwolenia można zrealizować wyłącznie wtedy, gdy wszystkie powyższe warunki są spełnione. W przeciwnym razie trzeba uzyskać pozwolenie na budowę. Niektóre obiekty gospodarcze można wybudować, nie mając ani pozwolenia, ani zgłoszenia. Warunek jest prosty – budynek musi być związany z produkcją rolną i uzupełniać zabudowę zagrodową na istniejącej działce siedliskowej. Innymi słowy, z przepisu mogą skorzystać wyłącznie rolnicy. Każdy, kto spełnia powyższy wymóg, bez formalności może wybudować budynek gospodarczy:parterowy,o powierzchni zabudowy do 35 m2,o rozpiętości konstrukcji do 4,8 m,na obszarze, który nie jest wpisany do rejestru konieczności dokonywania zgłoszenia ani pozyskiwania pozwolenia na budowę nie zwalnia jednak z przestrzegania innych przepisów, wśród których najważniejszymi są miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich kosztuje projekt budynku gospodarczego?Nie da się jednoznacznie określić, ile przyjdzie nam zapłacić za projekt. Budynek gospodarczy ma szereg indywidualnych parametrów, które brane są pod uwagę przy ustalaniu ceny planu. Zazwyczaj płaci się od metra kwadratowego, ale nie ma w tej kwestii żadnej trzeba przeznaczyć na projekt budynku gospodarczego? Cena przeciętnego projektu wynosi średnio kilkaset złotych. Niektóre ze względu na duży metraż budynków, szczególnie tych o charakterze magazynowym, są droższe – ich koszt oscyluje wokół 5 tysięcy złotych. Na cenę oprócz wielkości projektowanego obiektu składają się dodatkowo zastosowane w nim rozwiązania praktyce jest tak, że im mniejsza powierzchnia budynku gospodarczego i im bryła jest prostsza, tym niższa cena projektu. Ponadto gotowe projekty budynków gospodarczych z kosztorysem są dużo tańsze niż te robione na indywidualne zamówienie u znaleźć tani projekt budynku gospodarczego?Choć rozpiętość cenowa jest duża, to w tej kategorii znajdują się nie tylko drogie, ale również tanie projekty budynków gospodarczych. Warto pamiętać, że kupując gotowy projekt, dodatkowo oszczędzamy, jako że jest on dużo tańszy od takiego tworzonego na specjalne zamówienie. Przymierzając się do realizacji inwestycji, pod uwagę trzeba jednak wziąć nie tylko cenę samego projektu, ale przede wszystkim koszty jego budowy budynków gospodarczych, które znajdziesz w tej kategorii, jest różna. Jak zatem rozpoznać domy tanie w budowie? Przemawia za tym stosunkowo mała powierzchnia, nieskomplikowana forma i prostota konstrukcji. O koszcie budowy budynku gospodarczego w dużej mierze decyduje także rodzaj zadaszenia. Im prostsza jest konstrukcja dachu, tym mniej pieniędzy wydamy na materiały i realizacji inwestycji jest ważny, bo jak będzie za wysoki, to nasze możliwości finansowe mogą okazać się niewystarczające. Ale wybór projektu nie powinien zależeć wyłącznie od jego ceny. Z założenia budynek gospodarczy ma służyć przez długie lata, dlatego dobrze, aby spełnił potrzeby i oczekiwania pod każdym budynków gospodarczych – jaki typ budynku wybrać?W ofercie katalogowej znaleźć można wiele różnych propozycji realizacji budynków gospodarczych. Są tutaj projekty budynków gospodarczych szkieletowych, jak również projekty budynków gospodarczych drewnianych. Mnogość wariantów sprawia, że każdy ma szansę wybrać rozwiązanie idealne dla budowę budynku gospodarczego zazwyczaj decydujemy się w momencie, gdy dom już stoi. Dlatego najlepiej postawić na taki projekt, który wizualnie będzie pasować do domu. Budynek gospodarczy może być murowany, szkieletowy, wykonany z bali, drewniany lub wybudowany ze szkieletu stalowego. Oferujemy szeroki wybór projektów utrzymanych w różnych stylach i bazujących na różnych konstrukcjach, dzięki czemu bez problemu znaleźć można najbardziej odpowiedni.
⭕ Piętrowy budynek w malowniczej, turystycznej miejscowości położonej nad największym polodowcowym jeziorem. Mozliwośc podziału na dwa osobne 4 pokojowe mieszk. Nieruchomość do odnowienia lub zaaranżowania według własnego pomysłu. Możliwość prowadzenia działalności gosp. Za domem sad i ogród.
Ogłoszenie archiwalne Dom Poronin Poronin, małopolskie 1 200 000 zł 200 m² 6 000 zł/m² zaktualizowane:16 sierpnia 2021 1/4 Poprzednie Następne Wróć do galerii X Lokalizacja przybliżona 1 200 000 zł 200 m² 6 000 zł/m² Zaktualizowane: 16 sierpnia 2021 1 200 000 zł 200 m² 6 000 zł/m² Zobacz na mapie Rodzaj domu:dom wolnostojącyPowierzchnia działki:1 450 m²Miejsce postojowe:garaż w bryle budynku Typ oferty: dom na sprzedażCena: 1 200 000 zł (6 000 zł/m²)Rynek: wtórnyDostępny: do uzgodnieniaCharakterystyka domu 200 m² (140 m² powierzchni użytkowej); stan: dobryBudynek: dom wolnostojący pokrycie dachu: inne okna: plastikoweDziałka: 1 450 m²Powierzchnia dodatkowa: tarasMiejsce postojowe: garaż w bryle budynkuŹródło: biuro nieruchomości: Biuro Nieruchomości Tatry, zaktualizowane: numer ogłoszenia: BNT-DS-254 Adres: Poronin, tatrzański, małopolskie Do sprzedania dom o powierzchni uzytkowej około 150m2, działka o powierzchni 1450m2. Dom z lat 90tych. podpiwniczenie: kotłownia (ekogroszek), pralnia; parter: duży pokój; I piętro: łazienka, pokój z balkonem; II piętro: kuchnia, jadalnia, duży taras od strony południowej; III: łazienka, sypialnia; Poddasze- otwarta przestrzeń, pokój z dwoma balkonami. Media: prąd, ogrzewanie ekogroszek, kanalizacja, studnia. (...)Pokaż więcej Czy dowiedziałe(a)ś się wystarczająco na temat przeglądanego ogłoszenia? Tak Nie Poinformuj ogłoszeniodawcę, jakich informacji brakowło: Znalazłe(a)ś błąd w opisie ogłoszenia? Tak Nie Ogłoszenie jest nieaktualne Brak kontaktu z ogłoszeniodawcą Nieprawidłowa lokalizacja Zgłoś naruszenie regulaminu Opisz błąd, który odnalazłeś: Oceń jakość zdjęć przeglądanego ogłoszenia! 1 2 3 4 5 Zdjęcia zasłonięte przez logo Zła nieruchomość na zdjęciu Niewystarczająca liczba zdjęć Zdjęcia są niewyraźne, słabej jakości Dziękujemy Twoją opinię wysłaliśmy do ogłoszeniodawcy! To pomoże mu w lepszym zaprezentowaniu jego oferty.
2022. 24.02.2023 Komunikat w sprawie ceny 1m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego za czwarty kwartał 2022 r. 25.11.2022 Komunikat w sprawie ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego za trzeci
Informacja od opiekuna zlecenia podano nr telefonu potwierdziliśmy e-mail zweryfikowaliśmy treść wstępnych oczekiwań Dane kontaktowe Klient: Tel: 501●●●●●● pokaż E-mail: m●●●●@●●●●● pokaż Szczegóły zlecenia Kategoria: Zlecenia na posadzki betonowe Miejsce: Dziekanów Nowy - powiat warszawski zachodni, Mazowieckie Zlecę wykonanie wylewek w całym domu 150m2 powierzchni domu wykonana jest instalacja ogrzewania wyłożona jest mnie wykonanie wylewek z materiałem proszę o podanie ceny wykonania takiej wylewki (wraz z materiałem) za m2. Nr zapytania ofertowego: 237949
1.budynek o powierzchni uzytkowej 150mkwadratowych zaznaczono na planie zagospodarowania terenu jako prostokat o wymiarach 20 cm na 30cm a)oblicz skale tego planu b)wyznacz wymiary prostokata przedstawiajacego dany budynek na mapie w skali 1:500 2.PRZEKATNE prostokata dziela go na 4trojkaty.oblicz pole prostokata jesli pole jednego z trojkatow rozwartokatnych jest o 9 mniejsze od pola prostokata
Projekt nowelizacji Prawa budowlanego, zakładający możliwość budowy domu o powierzchni do 70m2. bez pozwolenia na budowę, został skierowany do konsultacji publicznych, takie informacje możemy znaleźć na stronach rządowych. Co ciekawe już nie ma tam informacji o płaskich dachach ale jest nowinka a mianowicie że domy na zgłoszenie jako letniskowe zostaną zwiększone z 35m2 do 70m2. Jest to dobra informacja bo wtedy wszystkie projekty na naszej stornie będzie można zgłosić bez potrzeby przekształcania strychu na mieszkalny, będzie można od razu robić poddasze użytkowe. Na przykład te projekty: Dom szkieletowy 35m2 z poddaszem Produkt w promocji Dom szkieletowy 35 m2 z poddaszem Produkt w promocji Dom 35m2 murowany projekt, dom 35m2 z poddaszem Produkt w promocji Z ciekawostek domy mieszkalne też mają być uproszczone w zgłaszaniu ale niestety nie ominiecie adaptacji projektu która jest nieodzowną częścią procesu powstawania budynku mieszkalnego. Ciekawe jest to że wtedy na przykład możecie zakupić nasz projekt „Dom na start bez kredytu 63m2” i w procesie adaptacji (nieodzowna cześć) skrócić i delikatnie zwęzić projekt aby miał on 70m2 powierzchni zabudowy. To samo tyczy się projektu z poddaszem czyli 114m2, wystarczy go delikatnie skrócić. Dom za 100tys, dom do 100m2, 63m2 użytkowe, dom murowany Jednym z założeń programu „Polski Ład” – planu odbudowy polskiej gospodarki po pandemii COVID-19 jest wprowadzenie zmian polegających na umożliwieniu budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni zabudowy do 70 m2 bez konieczności uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, bez konieczności ustanawiania kierownika budowy oraz prowadzenia dziennika budowy. W związku z tym zachodzi potrzeba nowelizacji ustawy – Prawo budowlane, która wprowadzi przepisy ułatwiające realizację takich inwestycji. Wprowadzenie zmian pozwoli na przyspieszenie oraz uproszczenie procesu inwestycyjno-budowlanego, co ułatwi przyszłym inwestorom budowę ww. budynków. „Projekt przewiduje wprowadzenie zmian w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane i ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które wprowadzą dla inwestora ułatwienia w budowie niewielkich budynków mieszkalnych jednorodzinnych i budynków rekreacji indywidualnej. Projektowana regulacja wprowadza możliwości budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych bez pozwolenia na budowę, bez dziennika budowy oraz bez konieczności ustanowienia kierownika budowy, w procedurze na etapie zgody na realizację przedmiotem zgłoszenia, do którego dołączyć trzeba będzie projekt budowlany, ma być budynek o powierzchni zabudowy do 70 m2 z poddaszem, o łącznej powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 90 m2. Obiekty te z założenia mają być niewielkie i o prostej konstrukcji, co ma ułatwiać zachowanie wymogów bezpieczeństwa. Jednocześnie jednak dopuszcza się, aby były one dwukondygnacyjne, bowiem zgodnie z treścią definicji zawartej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunkówtechnicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1065, z późn. zm.), zakondygnację uważa się także poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi. Ponadto projekt ustawy zakłada wprowadzenie zmian do ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniui zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741, z późn. zm.), zgodnie z którymi w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tego typu obiektów ma nastąpić w nieprzekraczalnym terminie 30 dni z uwzględnieniem przepisu art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. W celu zapewnienia realnego skrócenia czasu trwania postępowań w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy projekt przewiduje wprowadzenie kary pieniężnej za przekroczenie ww. terminu, wymierzanej przez organ wyższego stopnia. Jednocześnie przewiduje się zmianę w zakresie dopuszczalnej powierzchni zabudowy wolno stojących parterowych budynków rekreacji indywidualnej rozumianych jako budynki przeznaczone do okresowego wypoczynku z obecnych 35 m2 do 70 m2. Mając na uwadze względy bezpieczeństwa przewiduje się wprowadzenie ograniczenia, aby rozpiętość elementów konstrukcyjnych w takich obiektach nie wynosiła więcej niż 6 m, a wysięg wsporników był ograniczony do 2 m.” Źródło: Dom 35m2 za 35tys pod klucz, budowa domu krok po kroku Produkt w promocji Dom za mniej niż 100tys, mega pakiet, 2 projekty, filmy, instrukcje, projekt garażu Produkt w promocji Dom 35m2 z antresolą, murowany. Produkt w promocji Dom 35m2 murowany projekt, dom 35m2 z poddaszem Produkt w promocji Dom 70m2 za 56tys pod klucz, budowa domu krok po kroku Produkt w promocji Pakiet VIP, 8 Projektów za 999 zł !!! Zapraszamy na nasz kanał – Zbudujsamdom.
V1hSw. 431 130 256 272 312 95 37 137 133
budynek o powierzchni uzytkowej 150m2
